בין רצוי למצוי | بين المرغوب فيه والقائم (الموجود)

نقرأ العبارات التالية:

• يهمني اذا كانت غرفتي فوضوية.
• يهمني اذا كان بيتي متسخ.
• يزعجني تواجد القمامة في الغابة اثناء تواجدي في نزهة عائلية.
• يزعجني الأشخاص الذين يرمون القمامة من نافذة السيارة.
• يهمني اذا كنت أرى أكوام من مخلفات البناء في المناطق المفتوحة.
• يزعجني الرصيف القذر في شارعي.
  
  

حددوا المكان الذي وصل اليه كل طالب (يمكن وضع العلامات بمساعدة وضع غرض أو بأي طريقة أخرى).

מקריאים את ההיגדים הבאים:

• אכפת לי שהחדר שלי מבולגן.
• אכפת לי שהבית שלי מלוכלך.
• מפריע לי שיש אשפה ביער בזמן שאני נמצא בפיקניק משפחתי.
• מעצבן אותי שאנשים משליכים אשפה מחלון המכונית.
• אכפת לי כשאני רואה ערמות פסולת בניין בשטחים פתוחים.
• מפריע לי שהמדרכה ברחוב שלי מלוכלכת.
  
  

מסמנים את המקום שאליו הגיע כל תלמיד (את הסימון אפשר לבצע בעזרת חפץ שמניחים או בכל דרך אחרת).

نعيد الطلاب إلى نقطة البداية والآن يقرأ المرشد العبارات الموازية التالية:

• أنا أرتب غرفتي.
• أنا أنظف منزلي عندما يكون قذرا.
• أنا أجمع القمامة المرمية في الغابة خلال النزهة العائلية.
• أنا أنظف الرصيف.
• أنا أعطي ملاحظه للأشخاص الذين يرمون القمامة من السيارة.
• أنا أبلغ السلطات عن أكوام مخلفات البناء في المناطق المفتوحة.
  
  

ننظر إلى الفجوة بين المكان الذي وصل اليه الطلاب بعد سلسلة العبارات الفعالة وبين المكان الذي وصلوا اليه في العبارات النظرية. نلقي هذه الفجوة على الحياة الحقيقية ونلخص في عدة إجراءات بسيطة التي إذا تعهد كل فرد بالقيام بها بشكل روتيني، سيكون هناك تغيير في حياة كل واحد منا.

מחזירים את התלמידים לנקודת המוצא וכעת המדריך מקריא את ההיגדים המקבילים הבאים:

• אני מסדר את החדר שלי.
• אני מנקה את הבית שלי כאשר הוא מלוכלך.
• אני אוסף אשפה המפוזרת ביער בזמן הפיקניק המשפחתי.
• אני מנקה את המדרכה.
• אני מעיר לאנשים שזורקים אשפה מהמכונית.
• אני מדווח לרשויות על ערימות פסולת בניין בשטחים פתוחים.
  
  
  

מתבוננים בפער שבין המקום שאליו התלמידים הגיעו לאחר סדרת ההיגדים הפעילים לבין המקום שאליו הגיעו בהיגדים התיאורטיים. משליכים את הפער הזה על החיים האמיתיים ומסכמים במספר פעולות פשוטות שאם כל אחד יקבל על עצמו לבצען באופן שגרתי, יחול שינוי בחיים של כולנו.